Hardanger
Hardanger borduurwerk is genoemd naar de gelijknamige streek in Noorwegen. De westelijk gelegen Hardangerfjord met zo’n 120 km lengte is een van de mooiste fjorden van Noorwegen.
Textiel historici zijn het eens dat de techniek veel gemeen heeft met Reticella kant uit Italië. De Noren hebben de technieken uitgeprobeerd met eigen geweven linnen en draden.
Er bestaat ook een groep textiel liefhebbers die denken dat Hardanger afkomstig is van Marker borduurwerk. Er zijn zeker sporen van Reticella maar ook van Marker borduurwerk in het Hardanger te vinden. De kantachtige randen werden oorspronkelijk gebruikt in hun traditionele kostuums, “bunads” genoemd. Deze randen worden nog gebruikt voor het schort, de kragen en de manchetten.
De Hardanger techniek vinden we tegenwoordig ook terug in allerlei ander handwerkstukken, zoals kussens, kleedjes en zelfs gordijnen. Hardanger borduurwerk is een symmetrische werkvorm. Het is niet moeilijk; het is wel noodzakelijk om zeer precies te werken.
Tijdens de Hardanger lessen wordt er dan ook geleerd eerst zorgvuldig te rijgen voordat met het “borduren” zelf wordt begonnen.
Ik heb de Hardanger streek in Noorwegen mogen bezoeken en met eigen ogen kunnen aanschouwen en voelen hoe de omgeving het borduurwerk sterk heeft beïnvloed. Hoogtepunt van ons bezoek aan Noorwegen was de ontmoeting met Mevr. Hildegun Aga Blokhus van het Hardanger museum in Utne. Gelukkig ging de conversatie niet in het Noors, maar sprak zij uitstekend Engels. Ik heb erg veel van haar geleerd en ik ben haar zeer erkentelijk voor de rondleiding en de uitleg.
Zelf ben ik helemaal weg van de Hardanger techniek.
Hopelijk kan ik U verleiden om het ook te proberen, het is absoluut de moeite waard!
Hardanger
Hardanger embroidery is named after the region of the same name in Norway. The western Hardangerfjord with a length of about 120 km is one of the most beautiful fjords in Norway.
Textile historians agree that the technique has much in common with Reticella lace from Italy. The Norwegians have tried the techniques with their own woven linen and threads.
There is also a group of textile enthusiasts who think that Hardanger comes from Marker embroidery. There are certainly traces of Reticella but also of Marker embroidery in Hardanger embroidery. The lace-like edges were originally used in their traditional costumes called “bunads”. These edges are still used for the apron, collars and cuffs.
Nowadays we also find the Hardanger technique in all kinds of other handicrafts, such as cushions, rugs and even curtains. Hardanger embroidery is a symmetrical work method. It's not difficult; it is necessary to work very precisely.
During the Hardanger lessons we learn to thread carefully before starting the “embroidery” itself.
I was able to visit the Hardanger region in Norway and see and feel with my own eyes how the environment has stronglyinfluenced embroidery. The highlight of our visit to Norway was meeting Mrs. Hildegun Aga Blokhus from the Hardanger museum in Utne. Fortunately the conversation was not in Norwegian, but she spoke excellent English. I learned a lot from her and I am very grateful to her for the tour and explanation.
I am completely in love with the Hardanger technique.
Hopefully I can entice you to try it too, it's definitely worth it!
